اگر در رنج قیمتی بسیار مناسب ( کمتر از 100 دلار ) به دنبال ساعتی باشید که هم کیفیت مناسبی داشته باشد و هم تاریخچه ای قابل قبول عموما با دو انتخاب عمده روبرو هستید: کاسیو و تایمکس! شاید کمرنگ بودن حضور تایمکس در بازار کشورمان باعث شده که درک کاملی از تنوع محصولات و طراحی این برند نداشته باشیم و طرفداران کمتری هم نسبت به کاسیو برای این برند وجود داشته باشد. در بازار جهانی خصوصا در سال های اخیر تایمکس با تولید مجدد سری های قدیمی خودش محبوبیت مناسبی در میان علاقمندان به دنیای ساعت به دست آورده و قصد دست یافتن به جایگاه مورد احترامش در گذشته را دارد. در این مقاله تاریخچه کوتاهی از پیدایش و محبوبیت این برند روایت میکنیم:
پیدایش
هرچند اولین نشانه ها از نام تایمکس به سال های 1950 بازمیگردد اما ریشه ی این برند مربوط به تقریبا یک قرن پیش از این تاریخ است! در سال 1854 جو بستیانیچ کمپانی تحت نام واتربری را در کانتیکت آمریکا تاسیس کرد، هدف از تاسیس این ساعت سازی رقابت با ساعت های جیبی گران قیمت اروپایی با معرفی نمونه های ارزان قیمت تر بود.
اواخر قرن 1800s بود که واتربری مورد بحث ما با ساعت ساز آمریکایی دیگری تحت نام اینگرسول متحد شد تا ساعت جیبی با قیمت 1 دلار تولید کند، هرچند با توجه به نرخ تورم یک دلار آن زمان قابل مقایسه با 1 دلار فعلی نیست اما همچنان تفاوت قیمت زیادی با همتایان اروپاییش داشت.
جنگ جهانی اول
قبل از جنگ جهانی نخست بود که تایمکس در شرف ورشکستگی بود و وضعیت خوبی نداشت، مدیریت ضعیف باعث شده بود که سوددهی در وضعیت خوبی قرار نداشته باشد و نیاز به راه فراری بود تا وضعیت این برند تغییر کند.
تا قبل از سال های نخست قرن 1900s به طور کلی ساعت های مچی مخصوص خانم ها تولید میشد و آقایان از ساعت های جیبی شان استفاده میکردند. با آغاز جنگ جهانی اول نیاز مبرمی به ساعت های مچی برای سربازان احساس میشد و خلا یی که در تنوع ساعت مچی مردانه وجود داشت باعث شد که هر ساعت سازی که سرعت عمل بالاتری نشان دهد بتواند این بازار را تصاحب کند! تایمکس هم از قافله عقب نماند و با تغییراتی که در یک ساعت زنانه در حال تولیدش اعمال کرد توانست ساعت انتخابی برای سربازان آمریکایی باشد.
جنگ جهانی دوم
جنگ جهانی دوم هم درست مانند جنگ جهانی اول فرصت مناسبی برای واتربری ( تایمکس امروزی ) بود تا با تولید تایمر بمب های ارتش آمریکا بتواند مفید واقع شود. البته در همین زمان بود که واتربری نامش را به united states time corp. تغییر داد. پس از جنگ جهانی دوم درخواست زیاد و بازار خاصی برای این تایمر ها وجود نداشت و این کمپانی هم تمرکزش را به ساعت های مچی اختصاص داد. درست بعد از پایان جنگ جهانی بود که نام این ساعت ساز برای آخرین بار به تایمکس تغییر یافت.
تایمکس امروزی
تایمکس با یک هدف متولد شد تا ساعت ارزان و با کیفیت مناسب تولید کند، اولین قدم در راه تولید ساعت ارزان هم خلاقیت در صرفه جویی هزینه تولید بود! استفاده از سنگ ( jewel ) در تولید موتور ساعت چه در نمونه های مکانیکی و چه کوارتز سبب کاهش اصطکاک و حفظ دقت و البته عمر طولانی تر ساعت خواهد بود. هر چند این سنگ ها طبیعی نیستند و فرضا اگر استفاده ای از یاقوت سرخ در موتور ساعت میبینیم نباید انتظار قیمت سنگ خام یاقوت طبیعی را داشته باشید اما باز هم عدم استفاده از این سنگ ها میتوانست هزینه تولید را تا حدود زیادی کاهش دهد. راهکار تایمکس استفاده از آلیاژی جدید بود که طی جنگ جهانی دوم در بلبرینگ ها و قطعات مکانیکی دیگر در جهت کاهش اصطکاک مصرف میشد.
هرچند این خلاقیت و صرفه جویی باعث شد که قیمت تمام شده ساعت ها بسیار کمتر شود اما از طرفی دقت این ساعت ها طی سالیان به شدت کاهش میافت و عملا ساعت غیر قابل استفاده محسوب میشد.
تایمکس در عصر کوارتز
قبلا هم گفته ایم که با معرفی ساعت های کوارتز توسط ژاپنی ها ( سیکو ) چه بلایی بر سر ساعت سازان سنتی آمد! تایمکس هم از این قاعده مستثنی نبود، اما زمان های سخت نیاز به تصمیمات سخت و سریع هم دارد. برخلاف بسیاری از ساعت سازان پاسخ تایمکس بسیار سریع بود. هرچند شعار تولیدی اصلی کمپانی همچنان ارزان بودن ساعت های تولیدی بود اما اینبار نیاز بود که ساعت های تولیدی با موتور کوارتز باشد تا از جهت قیمت و دقت توان رقابت با همتایان ژاپنیش وجود داشته باشد. در سال های 1980s یکی از کلیدی ترین لحظات برای تایمکس رقم خورد، همکاری این ساعت ساز با ورزشکاران در جهت تولید ساعتی ورزشی با قیمت مناسب از هرآنچه خودشان هم در نظر داشتند پرثمرتر بود! معرفی تایمکس آیرون من این ساعت ساز را از همیشه محبوب تر کرد و این ساعت جذاب برای 10 سال پرفروش ترین ساعت در دنیا بود!