بحران کوارتز

تا اوایل قرن 1900s میلادی ساعت یک دارایی لوکس برای بود که مخصوص گروه خاصی از جامعه محسوب میشد. در آن زمان طراحی و تولید ساعت بسیار زمانبر و پرهزینه بود و هنر ساعت سازی هم درست مانند بسیاری از رشته های هنری دیگر از پدر به پسر میرسید و نسل به نسل این شغل هنرمندانه در خانواده به ارث میرسید. ساعت ها عموما مکانیکی بودند و حتی با وجود معرفی موتورهای اتوماتیک ( قابل شارژ با حرکت و جنبش ) همچنان قیمت تمام شده ساعت ها بالا و نگهداریشان هم سخت بود. با آغاز قرن 1900s و آغاز جنگ جهانی اول با توجه به نیاز حیاتی به تشخیص درست زمان و استفاده عمومی از ساعت راهکارهای مختلفی جهت کاهش هزینه و زمان تولید اعمال شد. در شرایطی که دیگر کشورها تولیداتشان را صرف سربازان و کادر نظامیشان میکردند سوئیس با توجه به اعلام بی طرفی توانست بازار عمومی ساعت را به دست بگیرد و تقاضای مردم عادی را برطرف سازد. پس از جنگ جهانی اول 50 درصد بازار ساعت دنیا در تصرف سوئیسی ها بود و ساعت های مچی مورد استفاده بخش عمده ای از جامعه بود.

کریسمس 1969

از هر کسی که بپرسید تصور روزی پر از شادی و آغازی نو را از کریسمس دارد، مطمئنا این موضوع برای سوئیسی ها در سال 1969 صادق نبود! دقیقا در روز کریسمس سال 1969 بود که سیکو با معرفی سیکو آسترون ( SEIKO Astron ) موتور کوارتز را به بازار معرفی کرد. معرفی کوارتز استقبال زیادی را به دنبال داشت، موتورهای کوارتز علاوه بر قیمت تمام شده کمتر دقت بالاتری هم داشتند و امکان عرضه عمده این محصولات در مدت زمان محدود وجود داشت.

رشد محبوبیت کوارتز باعث شد که ساعت سازان سوئیسی هم نهایت تلاششان را برای عقب نماندن از بازار داشته باشند. در 1970 همیلتون پولسار معرفی شد که ساعتی دیجیتالی با موومنت کوارتز بود، 1974 هم سال تولید امگا کرونومتر بود که از یک موتور کوارتز با تاییدیه COSC استفاده میکرد، همچنین 1976 هم سالی بود که امگا ساعت کرونوکوارتز خودش را که ترکیبی از آنالوگ و دیجیتال بود را معرفی کرد.

بحران کوارتز و راهکار نجات

با معرفی کوارتز نگرانی زیادی بین ساعت سازان سوئیسی شکل گرفته بود، آیا این پایان ساعت سازی مکانیکی و سنتی بود؟ بعدها مشخص شد که این نگرانی ها اصلا هم بی اساس نیست. سال 1977 سیکو با 700 میلیون دلار سود و 18 میلیون ساعت فروخته شده درصدر جدول ساعت سازان قرار گرفته بود!

حالا فرصت برای واکنش سوئیسی ها محدود بود، تولیدات و فروششان از حد انتظار و رویه قبلی بسیار پایینتر بود و اگر تدبیری نمی اندیشیدند احتمال ورشکستگی کلی صنعت ساعت سازی سوئیس بالا محسوب میشد. ( بسیاری از ساعت سازان کوچکتر ورشکست شده بودند )

نجات این کمپانی ها از جریان بحران کوارتز به دو نفر سپرده شد: Ernst Thomke و Nicolas G. Hayek

راهکار تومکه ایجاد تغییراتی بنیادین در ASUAG بود، مجموعه ای بزرگ از ساعت سازان سوئیسی. با ایجاد تغییرات در خط تولید و کاهش هزینه ها تا حدودی نگرانی ها کاهش یافت اما همچنان مشکلات مالی بزرگی بر سر راه سوئیسی ها قرار داشت. بانک ها حمایت کمتری نسبت به این صنعت نشان میدادند و تعدادی شان هم به طور کل سرمایه هایشان را از دنیای ساعت سازی خارج کرده بودند. اینجا همان جاییست که هایک وارد میدان شد! هایک صاحب یکی از نامدارترین شرکت های مشاوره مالی و اقتصادی در سوئیس بود.

راهکار هایک برای رهایی از این بحران ادغام دو گروه بزرگ ساعت سازی سوئیس یعنی ASUAG و SSIH بود تا مجموعه ای تشکیل شود که ما در عصر حاضر تحت عنوان گروه سواچ میشناسیم. این ادغام نجات بخش ساعت سازان سوئیسی بود و نگرانی های حاصل از این بحران بزرگ را برای سوئیسی ها تا حد زیادی کاهش داد. پیش از ادغام شدن این دو ساعت ساز تولید سوئیسی ها در بازار ساعت از حدود 90 میلیون به 45 میلیون کاهش یافته بود اما تنها دو سال پس از تشکیل سواچ گروه تولیدات تا حدودی بهبود یافته و به 60 میلیون رسید!