شاید هیچ وقت تایمکس را بعنوان یک ساعت ساز با نوآوری های عجیب و غریب و پیچیدگیهای فنی خاص به حساب نیاوریم اما نقش تایمکس بعنوان یکی از ساعت سازانی که ساعت های مچی را در دسترس عموم قرار داد به هیچ عنوان قابل انکار نیست. ساعت های تایمکس از ابتدا هم خوش قیمت بودند و ارزش خرید شاید مهمترین فاکتور رقابتی این برند بوده و هست. اما یکی از محبوبترین نوآوری های این برند بدون شک تکنولوژی ایندیگلو به کار رفته در ساعتهایش است. همانقدر که المیناتور ( Illuminator ) کاسیو میان علاقمندانش محبوب است دایل های ایندیگلو ( indiglo ) هم در بین تایمکس دوستان محبوب هستند. در ادامه نگاهی به تاریخچه این ویژگی جذاب خواهیم انداخت:

پیدایش تایمکس ایندیگلو

4 اکتبر سال 1988 بود که سازمان ثبت اختراعات آمریکا یک گواهی با شماره #4,775,964 برای تایمکس صادر کرد که طی پنج صفحه حق تولید و البته فرآیند تولید صفحه ساعتی که در تاریکی روشن میشود را مطابق دستور العمل های این ساعت ساز برایش محفوظ نگه میداشت.

بازتابندگی نور از اوایل قرن 20 ام در میان ساعت سازان محبوب بود و هرچند مواد بکار رفته در تولید این صفحات یا اجزای صفحه در ابتدا متفاوت و البته خطرناک بود ( برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید ) اما کلیت این نوآوری محبوب تقریبا یکسان بود. در فرآیند ثبت شده تایمکس در واقع شامل موادی با پایه فسفری میشد که روی یک رسانا و در میان دو قسمت شیشه ای یا پلاستیکی قرار گرفته است. با اضافه شدن یک الکترود به رسانای ذکر شده به عملکرد نهایی ان میرسیم! این شیوه ساده و هوشمندانه بسیار نزدیک به آن چیزی ست که در ساعت هایی مثل کاسیو A168 هم میبینیم و با نام الکترولومیسنت میشناسیم. سال 1992 هم اولین باری بود که از تکنولوژی ایندیگلو در ساخت ساعت تایمکس استفاده شد. ترکیب نوآوری و بازاریابی جذاب تایمکس باعث شد که ساعت های ایندیگلو به سرعت موفقیت قابل توجهی در بازار کسب کنند.

امروزه همچنان ساعت های ایندیگلو تایمکس محبوب هستند و ساعت های این برند بخصوص لاین اکسپدیشن همچنان با افتخار از نام ایندیگلو بر روی صفحه شان استفاده میکنند. این ویژگی جذاب در کنار قیمت مناسب باعث شده که مدل های متنوع ساعت تایمکس در بازار کشورمان و البته بازار جهانی محبوبیت بسیاری داشته باشند.